Diksmuide’s kreeg bezoek van Drie Stoere Roemenen: Van verkeerd rijden naar verkeerd doen… en dan nog met een uitleg die geen enkele Roemeen zelf gelooft, laat staan de rechtbank van Veurne (helaas echte satire)

Oké, lieve lezers, hou je vast, want wat ik jullie nu ga vertellen klinkt als het onwaarschijnlijke script van een goedkope komedie, geschreven door iemand die net iets te veel koffie heeft gedronken. Weet je nog die films waarin klungelige boeven in een wirwar van vergissingen en malafide plannen belanden? Precies dát, maar dan in het echt… en het is nog grappiger ook.
Een snuifje (of vrachtwagenlading) aan domme pech
Stel je voor: drie Oost-Europese vrienden – laten we ze even ‘De “drie” musketiers van Roemenië’ noemen – die op pad gaan om iets veel onschuldigers te doen dan diefstal. Ze wilden namelijk (hou je vast) naar prostituees. Niets meer, niets minder. Uiteraard willen wij niemand veroordelen voor hun keuze van uitgaansgelegenheden, maar… mislukt er iets in je leven als zelfs een internationaal bordeelavontuur al te hoog gegrepen blijkt?
Je moet weten: onze drie desperado’s gebruikten waarschijnlijk een uit de kluiten gewassen wegenkaart uit 1972 of een TomTom die al drie keer door de kat was opgegeten en vervolgens weer uitgespuugd. Want hoe kom je anders vanuit Duinkerke, als je eigenlijk naar Gent wil, per ongeluk in Diksmuide terecht? Dat is niet zomaar ‘een afslag gemist’. Dat is alsof je ‘even’ langs de MacDonalds rijdt en per ongeluk in Noorwegen belandt.
Hoe toevallig worden gelegenheidsdieven geboren?
De heren parkeerden zich dus in Diksmuide. Ja, je leest het goed: Dik-smuide. Niet direct de meest voor de hand liggende plek om te stranden als je denkt: “We maken een tussenstop naar… tja, hoe heetten die bordelen ook alweer?”. Maar bon, niets aan te doen.
En daar staat ineens een blinkende Citroën Jumper van schrijnwerker Joachim, volgestouwd met – hou je vast – zo’n 20.000 euro aan professioneel materiaal. Zaagmachines, boormachines, stofzuigers. Het is een hemelse schat voor mensen die dol zijn op geklooi in de bouw. En onze drie beste vrienden? Die zouden naar verluidt eerst braafjes ‘niets’ gedaan hebben. Echt waar. Totdat ze per ongeluk in de straat van Joachim parkeerden en – ping – het plan ontstond: “Weet je wat? We stelen die bus gewoon.” Zomaar. Uit het niets. Geef toe, dit is net zo logisch als een kat die besluit een glas wijn te bestellen.
En net als je denkt: Oké, dit is al absurd genoeg, bedenken de drie vrienden zich dat ze toch wel echt nog naar Gent wilden. Dus ze scheuren weg, met de bestelwagen van Joachim in hun kielzog. En laten we wel wezen: als je tóch al een paar boormachines en stofzuigers in je achterbak hebt, kun je evengoed denken: “We breiden onze collectie nog wat uit.” En ja hoor, daarom stopten ze later op de nacht in Deinze, waar drie Festool-stofzuigers in bestelwagens lagen. Alsof je met een hongerige maag door de supermarkt struint en een hele krat chocoladerepen meeneemt omdat je toevallig al bij het snoepschap bent.

Van pizzeria naar totale chaos
Na hun spontane shopping spree reden onze nieuwe vrienden door naar Frankrijk om… pizza te eten. Want ja, van al dat boormachines sjouwen en (al dan niet) bezoekjes aan een bordeel krijg je honger. Terwijl schrijnwerker Joachim waarschijnlijk thuis zat te huilen in zijn werkoverall – want zeg nu zelf: je bent een jonge ondernemer met een gloednieuwe bestelwagen, en dan komt een clubje ‘situatiekomieken’ dat hele ding even moeiteloos jatten.
Grappige detail: de daders hadden blijkbaar zó veel stress of onkunde dat ze die dure bestelwagen na een week gewoon ergens in de buurt van Rijsel hebben laten staan. Alsof je na een avondje uit je huurfiets aan de kant gooit en denkt: “Ja, laat ook maar. Ik neem wel de bus terug.” Begrijpelijk dat Joachim er niet vrolijker van werd. Oké, hij kreeg zijn wagen nog terug – in al hun knulligheid waren de ‘‘De “drie” musketiers van Roemenië’ ’ dus niet in staat om hem definitief te laten verdwijnen – maar al zijn peperdure werkmateriaal? Poef, spoorloos. En je raadt het al: boormachines, zaagmachines, stofzuigers, alles weg.
De rechtbank: een theaterstuk op zich
Enkele maanden later staan de drie heren voor de rechtbank in Veurne. En wat krijg je dan? Juist: het excuus der excuses. “We hebben het niet gepland, hoor!” (Vrij vertaald: “Nee, we wilden gewoon even wat ontspanning, maar onze GPS stuurde ons naar Diksmuide, en wij dachten: ‘Nou vooruit, waarom niet.’ En dan, tja, waarom niet nog wat stofzuigers in Deinze oppikken?”). Je moet écht een hele slechte TomTom hebben of een wel héél bijzonder idee van wat ‘normaal gedrag’ is, wil je mensen laten geloven dat dit alles zomaar per toeval is gebeurd.
Is er iemand die zoiets gelooft? Alsof je kleuter een koekje uit de koektrommel pakt en je bij ontdekking doodleuk zegt: “Maar mama, ik was helemaal niet van plan te snoepen. De kast sprong gewoon vanzelf open en toen rolde dat koekje mijn hand in!” Heus, dat koop je alleen als je als rechter een bijzonder goed humeur hebt én je de humor ervan inziet.
Overigens schiet het oog ook direct naar het strafblad van een van hen, die al voor soortgelijke feiten veroordeeld was. Reken maar dat de rechter even fronsend zal zeggen: “Nog maar eens niet gepland, meneer? Alwéér een stiekeme GPS-fail?”
Van schrijnende schrijnwerker tot algehele absurde soap
Je kunt er niet omheen: voor Joachim, de gedupeerde schrijnwerker, was dit pure ellende. Stel je voor dat je als jonge zelfstandige net fatsoenlijk op poten staat met je bedrijf. Je hebt eindeloos gespaard voor je bus, je materiaal, je investeert in je werk en enthousiasme. En dan komt er een stel onbekenden die dat even in één nacht naar de knoppen helpen. Geen bus, geen werkmateriaal, dus geen inkomsten. Je zou voor minder met je hoofd tegen de muur bonken.
Maar laten we het beestje bij de naam noemen: de verklaring die de daders gaven, is een historisch pareltje in de categorie “excuus van de eeuw.” Dat je niet had bedacht dat je een bus vol zaagmachines en nog wat Festool-stofzuigers wilde stelen, maar dat ‘een combi van slecht navigeren en libido’ je er als het ware toe dwong. Probeer dat maar eens aan je schoonmoeder uit te leggen als je straks in de bak zit.
De moraal van het verhaal… als die er al is
Eerlijk? Dit hele verhaal leest als een klucht, maar het is natuurlijk ook triest. Triest omdat een hardwerkende jongeman de rekening betaalt voor de absurditeit van anderen. Triest omdat het klopt dat misdaad zelden loont, behalve dan voor scenario-schrijvers van comedyfilms, die hier zo materiaal voor een halve televisieserie in vinden.
Maar hé, laten we het toch ook afkruiden met wat (wrange) humor:
- GPS-updates: Mensen, update je navigatie! Als je niet in Diksmuide wilt eindigen terwijl je bordeelplannen in Gent hebt, doe jezelf dan een plezier en blijf op de autostrade of schaf een recente routeplanner aan. Of leer kaartlezen. Of desnoods vraag je het een voorbijganger.
- Gelegenheidsdiefstal: Laat je niet verleiden door een open bestelwagen. Dat is geen gratis opportuniteit, maar gewoon… diefstal. En dat heet strafbaar gedrag, mensen.
- Stofzuigers ‘to go’: Ze zagen drie stofzuigers en dachten: “Why not?” – als je tegen je rechter beweert dat dit spontaan gebeurde, klinkt dat alsof je vrijwillig een financiële Tijdbom in je leven legt.
- De karmische boemerang: Als je dan toch besluit te stelen, reken maar dat je ook een ‘zaak van justitie’ in huis haalt. Hopelijk kunnen onze boeven nog altijd plezier beleven aan hun pizza-herinneringen, want ze lopen nu het risico op 18 tot 38 maanden achter slot en grendel.
- De man in de wolken: Ondertussen hoopt schrijnwerker Joachim dat hij ooit zijn materiaal nog ergens mag terugvinden (ook al lijkt dat erg onwaarschijnlijk). Laat het een troost zijn dat heel Vlaanderen nu meeleeft en hopelijk solidariteit toont. Misschien levert dit alles hem extra klussen op. Je weet maar nooit.
Plan(t) eens iets wél
Dus, moraal van het verhaal: laten we iets minder toegeeflijk zijn als het om dit soort prietpraat gaat. “We wilden gewoon naar de prostituees, maar eindigden in Diksmuide en Deinze, en nu zijn we toevallig voorzien van dure boormachines en stofzuigers.” Kom nou, dat is net zo geloofwaardig als de paashaas met kerst.Laat dit een waarschuwing zijn voor ons allemaal: Als je op pad gaat, plan je route. Als je droomt van Duinkerke of de lichtjes van Gent, zorg dat je niet verzeild raakt in Diksmuide. Maar vooral: Wees niet zo dom (of schaamteloos) om iemands hele hebben en houwen te stelen, en vervolgens te doen alsof het per ongeluk gebeurde. Dat gelooft niemand. Zelfs je moeder niet. Zeker de rechter niet. En Joachim, als je dit leest: hopelijk krijg je op een dag nog iets van je spullen terug. Of op z’n minst de genoegdoening dat heel België met je meeleeft. Sterker nog, als je ooit een gratis reclamestunt zoekt: dit artikel zal je naam nooit meer doen vergeten. Misschien kloppen we hierna allemaal wel bij jou aan voor een nieuwe kast of keukentafel. We weten in elk geval wat je meemaakt en gunnen je een bloeiend schrijnwerkersbestaan zónder klungelende dieven in de buurt.

En tegen ‘‘De “drie” musketiers van Roemenië’ ’ zeggen we nog even: “Veel succes bij jullie volgende navigatiepoging… in de gevangenis.” Hopelijk is de weg naar de rechtbank in elk geval makkelijk te vinden. Einde van dit epistel? Ja, maar hopelijk niet van de hilarische – en toch ook pijnlijk droevige – onkunde die sommigen aan de dag leggen. Voor nu: doe de deur van je bestelwagen goed op slot, update je GPS en wacht vooral niet tot je ‘verkeerd rijdt’ om ineens in het dievencircuit te belanden. Want je weet: als je even je moreel kompas kwijt bent, kan die enige verkeerde afslag je zomaar naar een misdaad leiden. En geloof me, die route wil je écht niet nemen.