Een indringende getuigenis van Isabelle Thomas: de verborgen realiteit van armoede en hoop in Brussel

10 november 2024

Op het Jean-Reyplein in Brussel deed Isabelle Thomas gisteren tijdens het evenement Welcome Patatas een aangrijpende getuigenis over de harde realiteit waarmee velen zonder papieren dagelijks worden geconfronteerd. Met duidelijke woorden en zichtbare emotie beschreef Thomas hoe deze groep mensen voortdurend op zoek is naar basisbehoeften zoals voedsel, onderdak en kleding, die vaak moeilijk bereikbaar zijn. “Het lijkt alsof we als een eenheid functioneren,” zei Thomas. “We delen dezelfde uitdagingen en zoeken dezelfde oplossingen, maar de drempels zijn enorm.”

Het leven zonder toegang tot basismiddelen: een dagelijkse strijd

Thomas beschreef hoe, ondanks de belofte van opvang en hulp, de realiteit vaak anders is. “In theorie is er ondersteuning, maar praktisch is alles vaak gesloten wanneer je het nodig hebt, zoals om vier uur in de middag,” legt ze uit. Het ontbreken van constante toegang tot voorzieningen dwingt mensen zonder papieren om steeds creatiever te worden in hun overlevingsstrategieën. Volgens Thomas openen sommigen van hen noodgedwongen tijdelijke verblijven, zoals squats, om toch aan hun basisbehoeften te kunnen voldoen.

Een tragische illusie: het Europese paradijs dat er niet is

Met veel inzicht en empathie sprak Isabelle Thomas over de jonge mensen die hun thuisland verlieten, aangetrokken door een geïdealiseerd beeld van Europa als land van mogelijkheden. “Velen verlieten hun land met de hoop op een betere toekomst, vaak op de illusie van een Europees paradijs. Ze hebben hun spaarcenten opgeofferd en soms zelfs hun leven op het spel gezet,” aldus Thomas. Eenmaal in België aangekomen, worden ze vaak gedwongen om te overleven in een harde realiteit, waarbij sommigen onder invloed van medicijnen of zelfs kleine criminaliteit vervallen, gedreven door pure noodzaak.

Een spiegel voor de maatschappij

Thomas richtte zich ook op de armoede en onzekere levensomstandigheden die niet alleen de nieuwkomers treffen, maar ook de Belgische bevolking zelf. “Zonder werk vallen ook velen van ons in dezelfde situatie. Het verschil tussen ons en hen is soms niet meer dan een baan,” zei ze. Deze wederzijdse afhankelijkheid en het gebrek aan bestaanszekerheid confronteren de samenleving met haar eigen kwetsbaarheid, en Thomas benadrukt dat het niet alleen gaat om de inzet van politici, maar ook om multinationals en financiële instellingen die hun aandeel zouden moeten nemen in een eerlijker systeem.

Oproep tot structurele verandering en sociale rechtvaardigheid

Isabelle Thomas pleitte voor een diepgaande verandering in de manier waarop de samenleving omgaat met kwetsbare groepen. Ze stelt voor om te investeren in kwalitatief onderwijs en een universeel basisinkomen, wat niet alleen nieuwkomers maar ook de eigen bevolking ten goede zou komen. Met het oog op de toekomst benadrukte Thomas het belang van wederzijdse steun en gelijke kansen, waarbij ze afsluit met een krachtige oproep om zowel eigen burgers als nieuwkomers niet in de steek te laten.