Sensationele ontdekking: Anna Romano spreekt over donkere geheimen tijdens lezing in Brussel

Brussel – 30 mei 2024 – Op donderdagavond 30 mei sprak Anna Romano in de Waterloolaan 103 in Brussel. Haar lezing, getiteld “Mes Amours”, was een getuigenis van een diepgaand en persoonlijk verhaal over liefde, geestelijke gezondheid en persoonlijke strijd, gebaseerd op de poëzie van Alda Merini, die Italiaanse poète die in een instelling terechtkwam. Het waren, naast enkele persoonlijke verhalen van Anna Romano, de gedichten van Alda Merini die ze voordroeg.

Anna Romano’s bevrijdende lezing

Tijdens haar emotionele voordracht beschreef Anna Romano haar ervaringen met liefde en mentale gezondheid op een poëtische en krachtige manier. Ze vertelde over haar intense en vaak destructieve liefdesrelaties en de impact van geestelijke ziekte op haar leven. Romano gaf een gedetailleerde inkijk in haar persoonlijke worstelingen, waarbij ze haar publiek meenam naar de diepten van haar ziel.

De strijd met mentale gezondheid

Anna Romano deelde ook haar ervaringen met mentale ziekte, een onderwerp dat vaak met stigma omgeven is. Ze beschreef het als een “tourbillon die je grijpt en vaak niet teruggeeft aan het leven”. Haar beschrijvingen van de interne strijd en het onbegrip van de buitenwereld gaven het publiek een indringende kijk op de realiteit van mentale gezondheidsproblemen.

Een poëtische benadering van pijn en liefde

Romano’s poëzie bood een unieke blik op haar leven. Haar woorden schilderden een beeld van een vrouw die, ondanks haar pijn, kracht en schoonheid vond in haar ervaringen. Ze sprak over de “grote amours, destructief als rampen” die haar leven vormden en haar uiteindelijk sterker maakten.

Een oproep tot begrip en empathie

Anna Romano sloot haar lezing af met een oproep tot meer begrip en empathie voor mensen die lijden aan mentale gezondheidsproblemen. Ze benadrukte het belang van steun en compassie, en hoe deze kunnen bijdragen aan het welzijn van degenen die worstelen met deze uitdagingen. De lezing van Anna Romano in Brussel was een krachtige en onthullende ervaring voor alle aanwezigen. Haar openhartigheid en poëtische benadering van haar persoonlijke strijd maakten diepe indruk en riepen op tot meer begrip en steun voor mensen met mentale gezondheidsproblemen.

Alda Merini: Een inspirerende en heldere poëtische stem

Alda Merini (geboren op 21 maart 1931 in Milaan – overleden op 1 november 2009 in Milaan) was een Italiaanse schrijfster en dichteres. Haar werk werd geprezen door gerenommeerde Italiaanse schrijvers zoals Giorgio Manganelli, Salvatore Quasimodo en Pier Paolo Pasolini. Merini’s schrijfstijl wordt beschreven als intens, gepassioneerd en mystiek, beïnvloed door Rainer Maria Rilke. Haar meest dramatische gedichten zijn geïnspireerd door haar tijd in een psychiatrische instelling van 1964 tot 1970. Haar gedicht uit 1986, “De andere waarheid. Dagboek van een buitenstaander” (L’altra verità. Diario di una diversa), wordt beschouwd als een van haar meesterwerken.

Eer en erkenning voor een unieke stem

In 1996 werd Merini genomineerd door de Académie Française als kandidaat voor de Nobelprijs voor Literatuur. In 2002 werd ze benoemd tot Dame van de Republiek. In 2007 won ze de Elsa Morante Ragazzi-prijs met “Alda e Io – Favole” (Alda en Ik: Sprookjes), een gedicht geschreven in samenwerking met fabelschrijver Sabatino Scia. In datzelfde jaar ontving ze een eredoctoraat in Theorie van Communicatie en Talen aan de Universiteit van Messina. Bij haar overlijden beschreef de president van de Italiaanse Republiek, Giorgio Napolitano, haar als een “geïnspireerde en heldere poëtische stem”.

Alda Giuseppina Angela Merini werd geboren op 21 maart 1931 in Milaan. Haar vader, Nemo Merini, was een werknemer bij een verzekeringsmaatschappij en haar moeder, Emilia Painelli, was huisvrouw. Merini was het tweede kind in een gezin van drie. Over haar jeugd is weinig bekend, behalve wat ze zelf schreef in korte autobiografische aantekeningen: “[Ik was] een gevoelig meisje, met een nogal melancholisch karakter, vrij uitgesloten en weinig begrepen door mijn ouders maar zeer goed op school … omdat studeren altijd een essentieel onderdeel van mijn leven is geweest”.

Doorbraak en persoonlijke strijd

Op vijftienjarige leeftijd schreef Merini haar eerste gedicht. Haar leraar bracht het onder de aandacht van literair criticus Giacinto Spagnoletti, die het enthousiast beoordeelde. Toen Merini’s vader de brief van Spagnoletti zag, verscheurde hij deze, zeggende dat “poëzie je nooit zal voeden”. Deze ervaring leidde tot een inzinking, en in 1947 bracht Merini een maand door in de psychiatrische kliniek Villa Turro in Milaan.

In 1950 publiceerde Giacinto Spagnoletti voor het eerst Merini’s werk in “Antologia della poesia italiana contemporanea 1909–1949”. Van 1950 tot 1953 ontwikkelde Merini een professionele band en nauwe vriendschap met Salvatore Quasimodo. In 1953 trouwde ze met Ettore Carniti, een bakker uit Milaan. Hetzelfde jaar publiceerde Arturo Schwarz haar eerste dichtbundel “La presenza di Orfeo” (De Aanwezigheid van Orpheus). In 1955 bracht ze haar tweede dichtbundel uit, “Paura di Dio” (Angst voor God).

In 1979 begon Merini een bijzonder intens oeuvre samen te stellen op basis van haar ervaringen in de psychiatrische inrichting. Na het overlijden van haar eerste echtgenoot in 1983, werkte Merini hard om meer van haar gedichten gepubliceerd te krijgen. In 1984 werd haar gedichtenbundel “Terra Santa” (Heilige Land) gepubliceerd, wat haar de Librex Montale-prijs opleverde. Merini verhuisde terug naar Milaan in 1986 en hervatte haar schrijfactiviteiten.

Merini’s jaren in Milaan waren zeer productief. Tijdens de winter van 1989 begon ze tijd door te brengen in het café/boekhandel Chimera, waar ze typemachinegedichten aan haar vrienden aanbood. Dit inspireerde haar tot het schrijven van haar volgende boeken, waaronder “Delirio amoroso” (Liefdeswanen) en “Il tormento delle figure” (Het Lijden van de Figuren). In 2009 werd de documentaire “Alda Merini: una donna sul palcoscenico” (Alda Merini: Een Vrouw op het Podium) gepresenteerd op de 66e Filmfestival van Venetië. De film, geregisseerd door Cosimo Damiano Damato, bevatte delen van Merini’s gedichten voorgelezen door Mariangela Melato.

Auteur tekst Andy Vermaut +32499357495, indegazette.be, email: denktankcarmenta@gmail.com