Stop de anti-Israël hetze: tijd voor nuance en eerlijkheid

24 maart 2025

Misleiding in cijfers en beeldvorming

De berichtgeving over het conflict in het Midden-Oosten roept bij verschillende Vlaamse mandatarissen vragen op. In toenemende mate worden eenzijdige cijfers uit verdachte bron zonder kritische toetsing verspreid. Een treffend voorbeeld is het incident in het Al-Ahli ziekenhuis, waarbij Israël werd beschuldigd van een aanval met honderden doden. Later onderzoek, onder meer door Franse inlichtingendiensten, toonde aan dat het ging om een verkeerd afgeschoten raket met een veel lager dodental. Toch blijft de oorspronkelijke versie circuleren in binnen- en buitenlandse media.

Oorlog kent geen eenvoudige waarheid

Wie zich in een oorlog bevindt die zijn bestaan bedreigt, kan niet kiezen om stil te blijven zitten. Israël voert geen oorlog uit keuze, maar uit noodzaak. Hamas blijft herhaaldelijk verklaren dat het gruweldaden zoals die van 7 oktober zal herhalen. Tegelijk verdwijnen bij elke escalatie de uniformen, waardoor elk slachtoffer onmiddellijk als ‘burger’ wordt beschouwd, terwijl het onderscheid tussen strijder en burger in veel gevallen kunstmatig wordt opgeheven. In de internationale berichtgeving blijven de duizenden uitgeschakelde Hamasstrijders vaak onderbelicht.

Gaza als gevangenis onder Hamas-bewind

Ondanks aanzienlijke financiële steun van internationale instellingen is Gaza geen leefbare regio geworden. De miljarden euro’s die via de VN, de EU en ngo’s binnenstromen, bereiken amper de doorsnee inwoners. In plaats van scholen en ziekenhuizen investeert Hamas in wapens, tunnelnetwerken en indoctrinatie. De bevolking is daar de dupe van. Bovendien blokkeren buurlanden zoals Egypte evacuaties, waardoor burgers opgesloten zitten in het oorlogsgebied. Israël biedt wel mogelijkheden tot tijdelijke evacuaties met de garantie op terugkeer, maar dit wordt nauwelijks erkend.

Regels van oorlog en juridische realiteit

Volgens militaire en juridische experts handelt Israël binnen de grenzen van het internationaal recht. Civiele infrastructuur die voor militaire doeleinden wordt ingezet, verliest haar beschermde status. Dat is een feitelijke werkelijkheid, en een juridisch vastgelegde. De Britse generaal Sir John McColl, voormalig vice-commandant van de NAVO, bevestigde dat Israël zich aan de wettelijke regels voor oorlogsvoering houdt.

Selectieve verontwaardiging en mediale eenzijdigheid

De internationale media, en ook Vlaamse zenders zoals de VRT, brengen herhaaldelijk een eenzijdig verhaal waarin voornamelijk Israël wordt bekritiseerd, terwijl slechts sporadisch een ander geluid weerklinkt. Ondertussen blijven de onderdrukking van vrouwen in Afghanistan, het geweld in Iran, de burgeroorlog in Soedan en de massale executies van minderjarigen grotendeels onbesproken. Ook de verdrijving van Joden uit Arabische landen sinds de jaren ’50 blijft een blinde vlek. Wanneer het om Israël gaat, duikt de meest verontwaardigde verontwaardiging plots overal op.

Israël als diverse en open samenleving

Wat zelden wordt vermeld: bijna 20% van de Israëlische bevolking is Arabisch. Zij functioneren als artsen, rechters, docenten en professoren. Er zijn honderden moskeeën in gebruik en tienduizenden Arabieren volgen onderwijs aan Israëlische universiteiten. De roep om Israël af te schilderen als een onderdrukkende staat houdt geen stand wanneer men deze feiten erkent.

Tegen terreur, vóór vrede

Israël heeft meerdere keren laten zien bereid te zijn om land op te geven in ruil voor vrede. Toch blijft het land geconfronteerd worden met partijen die geen staat naast Israël willen, maar op zijn ruïnes. De Abrahamakkoorden toonden recent nog aan dat samenwerking mogelijk is. De radicalisering binnen Israël is een rechtstreeks gevolg van de constante dreiging. Ook in Europa zien we extremen toenemen wanneer mensen zich onveilig voelen – dat geldt ook voor de Joodse bevolking.

Oproep tot evenwicht en respect

De ondertekenaars vragen geen absolute steun voor Israël, noch verdedigen zij specifieke politieke partijen of militaire strategieën. Ze vragen wel erkenning voor de realiteit waarin Israël leeft. Kritiek mag, maar dan evenwichtig, met oog voor context. Vrede kan er komen wanneer terreur niet langer vergoelijkt wordt en beide volkeren veiligheid, erkenning en bestaansrecht krijgen. De toekomst van het Midden-Oosten ligt in wederzijds respect, niet in propaganda en stilzwijgen.

Ondertekend door Joël Gemeiner, gemeenteraadslid mede ondertekend door: Samuel Markowitz, districtsschepen Ludo Van Campenhout, ere-volksvertegenwoordiger en districtsschepen André Gantman, provincieraadslid en uiteraard ook door Michael Freilich, Kamerlid en gemeenteraadslid.

Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met Joods Actueel.