De keel van een medemens doorgesneden. In een bus van de lijn. Op klaarlichte dag. (opinie)

De keel van een medemens doorgesneden. In een bus. Op klaarlichte dag. Twee gewonden. Een getraumatiseerde chauffeur. En een stad die haar adem inhoudt. Dit bloedbad in lijnbus 36 op Linkeroever is geen ‘incident’ – het is een diepe messteek in de ziel van Antwerpen.

We zijn de onschuld kwijt. Linkeroever is nu het toneel van een beestmoord. De Ernest Claesstraat – een plek waar kinderen naar school lopen – wordt een crime scene. Dit is geen ver-van-mijn-bed-show. Dit raakt de student die ’s avonds bibbert op de bus, de moeder die haar zoon sms’t: “Ben je veilig thuis?”, de pendelaar die instinctief een andere zitplaats kiest. Veiligheid is geen luxe. Het is een grondrecht dat ons wordt afgenomen.

Waar blijft het vuur van onze leiders? Al jaren klinken dezelfde holle mantra’s: “meer blauw op straat”, “preventie”, “samenwerking”. Intussen veranderen onze wijken in slagvelden. Bendes tieren welig. Messengeweld normaliseert. En de burger? Die trekt zijn gordijnen dicht en installeert nog een extra slot. De politie pakt terecht een verdachte op – hulde daarvoor – maar ze vecht met lege handen tegen een hydra van geweld.

Dit kan zo niet verder. We willen géén nieuwe taskforce, géén beleidsnota’s vol wollige taal. We eisen: een zichtbare politiemacht die niet achter bureaus verdwijnt, maar in elke bus, op elk plein, in elke vergeten wijk paraat staat. Geen symbolische aanwezigheid – een overweldigend blauw schild. Zero tolerance voor messenterreur. Geen excuses, geen verzachtende omstandigheden. Snelle rechtszaken die duidelijk maken: wie onze stad terroriseert, verdwijnt achter tralies. Echte preventie: Jeugdwerk dat kwetsbaren bereikt vóór ze afglijden. Armoedebestrijding die geen subsidie-verkwisting is. Buurtnetwerken die ogen en oren zijn, niet vrijwillige politieagenten. De bloedvlekken in bus 36 zijn een schandvlek voor heel Antwerpen. Aan de beleidsmakers: stop met symboolpolitiek. Start met oorlog voeren tegen de angst. Of maak plaats voor leiders die wél durven vechten voor deze stad.

Want wij – de mama’s, de papa’s , de chauffeurs, de studenten, de kinderen, de winkeliers… – wij verdienen toch allemaal een stad waar een busrit geen Russische roulette is. Antwerpen mag niet bloeden. Antwerpen moet léven.

Andy Vermaut +32499357495