Internationale journalisten diep geraakt tijdens bezoek aan Vukovar-watertoren

Een monument dat grenzen overstijgt en harten raakt

VUKOVAR – Op zaterdag 7 september 2024 bezocht een internationale delegatie van journalisten in de namiddag de iconische Vukovar-watertoren. Deze toren, een krachtig symbool van verzet, moed en onverzettelijkheid, maakte diepe indruk op de aanwezigen. De delegatie, bestaande uit journalisten uit België, Denemarken, Duitsland, Italië, Nederland en Hongarije, werd overweldigd door het verhaal en de littekens die de toren met zich meedraagt, als herinnering aan de verwoestende belegering van 1991.

Andy Vermaut van Indegazette.be uit België beschreef de ervaring als “verbijsterend en aangrijpend.” Hij benadrukte hoe de toren de veerkracht van Vukovar en haar mensen weerspiegelt: “Je voelt de geschiedenis in elke barst en scheur van de toren.”

Lise Kristensen van Gråsten Avis uit Denemarken voegde hieraan toe: “Deze toren is meer dan alleen een monument. Het is een tastbare herinnering aan de pijn, maar ook aan de kracht en vastberadenheid van de mensen die hun stad verdedigden. Het is alsof de muren nog steeds fluisteren over het verleden.”

De kracht van een symbool dat de tijd overstijgt

De Duitse journalisten Stefan en Benedikt Dario Rochow van Schwerin Lokal spraken vol ontzag over hoe de Vukovar-watertoren een universeel symbool is geworden. “Dit monument spreekt niet alleen tot de Kroatische geschiedenis, maar tot iedereen die ooit voor vrijheid heeft gevochten,” zei Stefan. Benedikt Dario benadrukte dat de zichtbare littekens van de toren niet alleen de destructie, maar ook de onverwoestbare wilskracht van de stad tonen.

Een herdenking die de tijd trotseert

Het bezoek maakte ook indruk op de Italiaanse journalisten Andrea Denaro en Claudia Mangano van Lettera Emme, die zeiden dat ze de intensiteit van de verhalen achter de toren niet snel zullen vergeten. “Dit is geen eenvoudige herinnering aan de oorlog,” aldus Mangano. “Het is een levende herinnering, een die je blijft voelen, zelfs als je weer vertrekt.”

Rutger van den Hoofdakker, freelance journalist uit Nederland, prees de manier waarop de geschiedenis van de toren wordt verteld: “Elke stap die je neemt langs de beschadigde muren brengt je dichter bij het verleden. Het voelt alsof je niet alleen de geschiedenis observeert, maar deze ook herbeleeft.”

Miklos Barabas van European House Budapest was ook diep geroerd door het verhaal van de toren en de Kroatische vlag die tijdens de belegering telkens opnieuw werd gehesen. Emese Barabas en buschauffeur Istvan Hanga deelden dezelfde gevoelens van respect en verwondering voor het doorzettingsvermogen van de Kroaten.

De toren blijft een symbool van hoop

De Vukovar-watertoren blijft overeind staan als een onverwoestbaar symbool van hoop, verzet en moed. Het is een plek die niet alleen de pijn en littekens van het verleden blootlegt, maar ook de kracht van een volk toont dat nooit opgaf.

Twee torens, twee verhalen: verzet en vrede in Vukovar en Diksmuide

De Watertoren van Vukovar, ooit een eenvoudig functioneel bouwwerk, is tijdens de Kroatische onafhankelijkheidsoorlog uitgegroeid tot een onwrikbaar symbool van verzet. Gedurende de brute belegering van de stad in de jaren ’90 werd de toren herhaaldelijk geraakt, maar bleef fier overeind. Het hijsen van de Kroatische vlag, ondanks het aanhoudende geweld, gaf hoop en kracht aan zowel de strijders als de burgers. De beschadigde toren, die de sporen van de strijd nog steeds draagt, herinnert aan de moed en vastberadenheid van een volk dat weigerde te capituleren.

De IJzertoren in Diksmuide: een boodschap van ‘Nooit meer oorlog’

In België staat de IJzertoren als monument voor de gesneuvelde Vlaamse soldaten uit de Eerste Wereldoorlog. Oorspronkelijk opgericht in de jaren ’30, werd de toren na de Tweede Wereldoorlog verwoest, maar later herbouwd als een nog machtiger symbool van vrede en Vlaamse autonomie. De toren draagt de krachtige leus “Nooit meer oorlog”, een oproep tot vrede en verzoening na het gruwelijke conflict. Het is een blijvende herinnering aan de offers die gebracht zijn, en een waarschuwing voor de verwoestende gevolgen van oorlog.

Twee kanten van dezelfde herinnering

Hoewel de Watertoren en de IJzertoren voortkomen uit verschillende conflicten, delen ze de kracht om de herinnering aan oorlog levend te houden. De Watertoren benadrukt de waarde van verzet en nationale overlevingsdrang, terwijl de IJzertoren ons eraan herinnert dat het uiteindelijke doel altijd vrede moet zijn. Beide torens tonen de littekens van het verleden, die ons dwingen na te denken over de toekomst.

Beide monumenten dragen nog steeds de zichtbare wonden van hun respectieve oorlogen. Waar de Watertoren de fysieke schade van de belegering toont, herinnert de IJzertoren aan de vernietiging van zijn voorganger. Deze littekens dienen als krachtige reminders dat de gevolgen van oorlog diep kunnen snijden, maar ook dat gemeenschappen de kracht hebben om deze pijnlijke herinneringen om te vormen tot symbolen van hoop en herstel.

De verhalen van de Watertoren van Vukovar en de IJzertoren van Diksmuide reiken verder dan de geschiedenisboeken. Ze zijn levende educatieve middelen die toekomstige generaties leren over de prijs van vrijheid, het belang van verzet, en het onmiskenbare belang van vrede.