Kabaresque schittert opnieuw in Kortrijk met Zoe Bizoe als stralend middelpunt

8 april 2025

Een wervelende avond vol glamour, humor en sensualiteit vulde het Muziekcentrum TRACK in Kortrijk op zondag 6 april 2025. Kabaresque, de sprankelende revueavond van The Cherry Dots Productions VZW, vierde haar vijfde editie met een indrukwekkende line-up. Burlesque, cabaret en variété smolten samen tot een onvergetelijke ervaring, gedragen door betoverende kostuums, vloeiende choreografieën en meeslepende muziek. De intieme sfeer van de zaal bracht het publiek dicht bij de artiesten, wat de avond nog specialer maakte. De West-Vlaamse burlesque-ster Zoe Bizoe stond centraal als hoofdact van deze feestelijke editie. Met haar internationale faam, opgebouwd op podia van Londen tot New York, bracht ze een optreden dat zowel origineel als humoristisch was. Haar unieke stijl hield het publiek van begin tot eind in de ban. Jarenlange ervaring en een feilloos gevoel voor entertainment maakten haar aanwezigheid tot het hoogtepunt van de avond.

Veertig artiesten op het podium

Naast Zoe Bizoe vulden de Cherry Dot-artiesten, studenten en enkele verrassingsacts het programma. Maar liefst veertig performers betraden het podium, elk met een eigen inbreng. Van klassieke burlesque tot moderne interpretaties, van elegante dans tot speelse humor: de variatie was groot. Het publiek werd meegenomen op een reis door verschillende stijlen en emoties, waarbij nostalgie en vernieuwing hand in hand gingen. De zorgvuldig uitgewerkte acts zorgden voor een constante afwisseling die niemand onberoerd liet. Het Muziekcentrum TRACK in Kortrijk, met zijn warme en uitnodigende ambiance, vormde het perfecte decor voor deze editie van Kabaresque. De deuren gingen open om 18 uur, en om 19 uur begon de show die tot het einde boeide. Het was meer dan een voorstelling; het werd een complete ervaring waarin muziek, dans en theater samenvloeiden. De prachtige kostuums en de dynamische choreografieën versterkten het gevoel van een avond die alle zintuigen prikkelde.

Missie van The Cherry Dots

The Cherry Dots Productions VZW, de drijvende kracht achter Kabaresque, organiseerde deze avond met een duidelijke visie. De non-profitorganisatie, opgericht in 2018, zet zich in om burlesque, cabaret en variété in België op de kaart te zetten. Inclusiviteit, diversiteit en body positivity stonden ook dit jaar centraal. Met deze vijfde editie bewees de organisatie opnieuw dat ze een breed publiek kan aanspreken en inspireren. De opkomst was groot, en de reacties na afloop waren lovend. De avond verliep vlekkeloos. Tickets waren vooraf te koop via de website www.thecherrydots.be, en wie meer wilde weten, kon contact opnemen met Ronja Callaerts. Zij stond klaar voor vragen via ronja@thecherrydots.be of telefonisch op 0475 47 88 64. Beeldmateriaal en interviews waren op aanvraag beschikbaar, wat de promotie van het evenement nog versterkte. De locatie in Kortrijk bleek opnieuw een schot in de roos door haar centrale ligging en uitstekende faciliteiten. Kabaresque liet een blijvende indruk achter bij iedereen die erbij was. De combinatie van internationale allure met lokaal talent zorgde voor een unieke dynamiek. Het publiek genoot van een avond die zowel vermaakte als inspireerde, met artiesten die hun passie en vakmanschap vol overgave deelden. Deze vijfde editie onderstreepte nogmaals waarom dit evenement een vaste waarde is geworden in het Belgische culturele landschap.

Metafysische Resonanties van het Zelf in de Openbaring van het Eerste Deel

De zaal van het Muziekcentrum TRACK in Kortrijk gonsde van anticipatie op zondag 6 april 2025, toen het eerste deel van de vijfde editie van Kabaresque van start ging. Om 18 uur zwaaiden de deuren open, en wel met wat vertraging na 19 uur vulde de ruimte zich met de eerste klanken van een avond die bol stond van burlesque, cabaret en variété. The Cherry Dots Productions VZW had alles uit de kast gehaald om het publiek mee te nemen in een wervelwind van glamour, humor en onverwachte wendingen. De intieme setting van TRACK zorgde ervoor dat iedereen dicht op de actie zat, en dat gevoel van nabijheid versterkte de impact van wat zich op het podium ontvouwde.

De opening werd gedragen door een groep studenten van The Cherry Dots, die in een razend tempo van twaalf uur vier verschillende choreografieën hadden ingestudeerd. Sommigen stonden voor het eerst in hun leven op een podium, terwijl anderen al wat ervaring meebrachten. Toch was er geen verschil te merken in hun enthousiasme. Een van de eerste acts was een jazzy nummer, doorspekt met elementen van klassieke burlesque, dat de zaal meteen in beweging bracht. De bewegingen waren soms nog wat onwennig, maar dat deed niets af aan de charme. Het ging hier niet om technische perfectie, maar om de pure goesting waarmee deze groep zich gaf. “Hoe schoon is dat?” zou je bijna hardop denken, terwijl het publiek met applaus liet merken hoezeer ze dat gevoel deelden.

De studenten hadden het weekend ervoor intensieve lessen gevolgd. Deze lessen werden verzorgd door de Griekse Olina Topsioti, artiestennaam Summer Oliday. Zij gaf in totaal 10 uur les, werkte drie choreografieën uit en trad samen met de deelnemers op in deze stukken. Daarnaast bracht ze ook een solo act in het eerste deel, met de ‘Diamonds Are a Girl’s Best Friend’ act in roze jurk, geïnspireerd op Marilyn Monroe. Voor het de presentatie hadden ze Zoe Bizoe rondom zich verzameld die alles goed aan elkaar praatte, de West-Vlaamse ster die woonachtig is in de West-Vlaamse hoofdstad Gent, zou later die avond nog zelf ook als hoofdact optreden. Een opvallend moment was een dans met stoelen, uitgevoerd door vier dansers die elkaar pas tijdens de voorbereiding hadden leren kennen. Ze bewogen synchroon, speelden met de ruimte en brachten een humoristische twist door elkaar af en toe quasi-achteloos een duwtje te geven. Het publiek lachte hardop toen een van hen quasi-verrast een stoel omgooide, om vervolgens doodleuk verder te dansen. Dit soort momenten maakten duidelijk dat burlesque, zoals een van de organisatoren het verwoordde, oorspronkelijk draait om een grap – een speelse knipoog die soms sexy, soms gewoon hilarisch is.

De kostuums waren een spektakel op zich. Een van de acts begon met een danser in een opvallende bontjas, die laag na laag werd afgepeld tot er een eenvoudige outfit overbleef – een knipoog naar de overdrijving van luxe die het publiek in een deuk liet liggen. Glanzende stoffen, veren en zorgvuldig gekozen accessoires vulden het podium, terwijl de muziek de sfeer bepaalde. Jazzy tonen wisselden af met snellere ritmes, en op een gegeven moment klonk er een nummer dat deed denken aan een oude Disney-tune, met een tekst over dieren die “cute” zijn en toch een “lovely suit” maken. Het was absurd en briljant tegelijk, en de zaal ging mee in de vrolijke chaos.

Een van de aanwezigen die het evenement achteraf beschreef, merkte op hoe bijzonder dit weekend was geweest. “Cabaret deluxe gezellig,” noemde hij het, verwijzend naar de lessen die de studenten hadden gekregen. Sommigen hadden nog nooit een voet op een podium gezet, anderen brachten ervaring mee, maar in twaalf uur tijd hadden ze samen iets neergezet dat stond als een huis. Een choreografie met invloeden van handjazz, een stijl die elegantie en speelsheid combineert, werd met zoveel overtuiging gebracht dat je bijna vergat dat dit beginners waren. “Chapeau,” klonk het in gedachten, en het applaus na afloop bevestigde dat gevoel.

Er zat ook een verhalend element in dit eerste deel. Een act vertelde een verhaal door middel van dans, zonder woorden maar met duidelijke emotie. Het ging over een zeemeermin – een knipoog naar Blankenberge, misschien – die haar weg zocht op het droge. De bewegingen waren vloeiend, de muziek dromerig, en het publiek leek even mee te zweven aan zee. “Dat is speciaal om te proberen,” zou iemand later zeggen, en hij had gelijk: het was een moment dat je bijbleef. Een andere dans bracht vier mensen samen die elkaar leerden kennen via hun passen, een soort kennismaking in beweging. Het was rommelig, maar opzettelijk zo, en dat gaf het een rauwe charme.

De variatie hield de vaart erin. Een nummer met een knipoog naar drag – “gekapt eerst de worst af, dan mag je verkleed als vrouw” – bracht een lachsalvo teweeg, terwijl een ander moment juist de sensualiteit van burlesque benadrukte met trage, vloeiende bewegingen. De muziek schakelde moeiteloos tussen Frans, Engels en zelfs een vleugje Nederlands, met flarden van “Oh oh c’est la pêche la vie du bonheur” die door de zaal weerklonk. Het was een bonte mix, maar het werkte. “I can’t sit still,” zou je bijna roepen, en dat gold voor veel toeschouwers die mee wiegden op hun stoelen.

Dit eerste deel van de show was een viering van lef en creativiteit. De studenten, gesteund door de expertise van The Cherry Dots en Zoe Bizoe, lieten zien wat er mogelijk is als je passie boven perfectionisme stelt. Het publiek werd niet alleen vermaakt, maar ook geraakt door de inzet van deze groep. Terwijl de laatste noten wegstierven en het applaus aanhield, groeide de spanning voor wat nog zou komen. Dit was slechts het begin, maar het had de lat al hoog gelegd voor de rest van de avond. Kabaresque bewees hier dat het meer is dan een optreden: het is een ervaring die je meevoert, laat lachen en je even alles doet vergeten.

Existentiële Weerspiegelingen van het Zijn in de Diepte van het Tweede Deel

Na een korte pauze barstte het tweede deel van Kabaresque los in het Muziekcentrum TRACK in Kortrijk op zondag 6 april 2025, en de sfeer sloeg meteen om naar een nieuwe intensiteit. De zaal, nog nagalmend van het eerste deel, vulde zich opnieuw met verwachting toen de lichten dimden en de muziek weer op gang kwam. The Cherry Dots Productions VZW had het publiek al warm gemaakt, maar nu werd het tijd voor een diepere laag: een mix van emotie, politieke statements en pure entertainment die niemand onberoerd liet. Dit deel van de show bracht een scherpere toon, afgewisseld met momenten van humor en grootsheid, en liet zien hoe veelzijdig burlesque kan zijn.

Het begon met de opkomst van de Cherry Sisters, een groep die direct een familiegevoel opriep. Hun act was een vrolijke chaos van beweging en geluid – “Joehoe miauw miauw miauw,” klonk het speels vanaf het podium, terwijl ze het publiek meetrokken in hun energie. Ze dansten met een Broadway-achtige flair, gehuld in kostuums die glinsterden onder de spots. Het was een feestelijke start, en de zaal reageerde enthousiast. “Is pas tof als het publiek tof is,” leek de onuitgesproken boodschap, en dat publiek gaf alles terug met applaus en gejoel. De Cherry Sisters brachten een warmte die de toon zette, maar al snel werd duidelijk dat dit deel meer in petto had dan alleen luchtigheid.

Een onverwacht moment volgde toen zes sterke vrijwilligers uit het publiek werden opgeroepen. “We hebben sterke mensen nodig,” klonk het, terwijl een act met een zwangere poes werd aangekondigd – een kleine knipoog naar het absurde. Het publiek lachte toen de vrijwilligers wat onwennig het podium op klauterden om te helpen met het verslepen van rekwisieten. Een toren werd opgebouwd, begeleid door een vrolijk muziekje dat Kevin, de geluidsman, met zorg had uitgekozen. “Dat is moeilijk, hè? Spierballen!” riep een van de artiesten, en de zaal brulde van plezier. Het was een speelse onderbreking die de interactie met het publiek versterkte en de spanning even brak.

Maar de sfeer kantelde toen een serieuze noot werd aangeslagen. Voorafgaand aan een specifieke act gaf de presentator een triggerwarning: “In de volgende act komt geluid dat negatieve homofobe uitspraken nabootst. Weet dat het eraan komt, het is deel van het verhaal.” Wat volgde was een krachtige performance van Mademoiselle Ariël, die religie en burlesque op een gedurfde manier combineerde. De act begon met een opgenomen stem die harde, rauwe preken imiteerde: “LGBT stands for let God burn them,” gevolgd door uitspraken over vrouwen die stil moeten blijven en geboortebeperking die de maatschappij corrumpeert. Het was confronterend, en de zaal viel stil. Maar toen nam de dans het over. Mademoiselle Ariël trok haar kleren uit, niet als provocatie, maar als symbool van bevrijding, en danste met een kracht die de boodschap omdraaide: liefde overwint haat. “Ze je klaar voor de liefdevolle knijpen?” leek de act te vragen, en het applaus dat volgde was oorverdovend. Dit was burlesque met een politieke rand, een statement over inclusiviteit dat recht uit het hart kwam.

De emotie ebde niet weg, want kort daarna vulde het podium zich met een ode aan Freddie Mercury. Een artiest, gehuld in een kostuum dat zijn iconische stijl opriep, bracht hem symbolisch terug tot leven. “De grootste ster die wij ooit gekend hebben,” werd gefluisterd, en de zaal zong mee met flarden van “Living on my own” en “Sometimes I feel I’m gonna break down and cry.” Het was een groots moment, bijna plechtig, dat de veelzijdigheid van de show onderstreepte. De muziek zwol aan, de bewegingen waren krachtig, en even leek het alsof de geschiedenis van het podium afspatte. Dit was geen lichte noot, maar een serieuze viering van een legende, en het publiek voelde dat tot in de kern.

Tegen het einde van dit deel verscheen een paradijsvogel, de “versierder” van de avond. Met een paringsdans vol kleur en beweging sloot de act het tweede deel af. De artiest, gehuld in een kostuum met grote pluimen – “verder fans” voor de kenners – danste vier minuten lang met een verleidelijke gratie die het publiek betoverde. “Dat is mijn signature,” zou zij later zeggen, en dat was te zien: elke stap was doordacht, elk gebaar een uitnodiging. De muziek, een mix van exotische tonen en moderne beats, hield de spanning vast tot de laatste noot. “300, ik ben weg mijn kleren aan te houden,” grapte zij backstage, maar op het podium was het pure magie.

Dit tweede deel van Kabaresque was een rollercoaster van emoties. Van de speelse Cherry Sisters tot de confronterende act van Mademoiselle Ariël, van de grootsheid van Freddie Mercury tot de verleidelijke paradijsvogel: het liet zien hoe breed het spectrum van deze kunstvorm is. Het publiek werd uitgedaagd, vermaakt en geraakt, soms allemaal tegelijk. Terwijl de lichten dimden en de zaal zich klaarmaakte voor wat nog zou komen, bleef de echo van deze acts hangen. Het was een bewijs dat Kabaresque niet alleen een show is, maar een ervaring die je bij de keel grijpt en niet meer loslaat. Zoe Bizoe was de host van de avond en verzorgde de prachtige Paradijsvogel-act aan het einde. Chapeau voor deze prachtige organisatie en de prachtige presentatie.