Operation Rising Lion – Een onvermijdelijke strijd voor Israëls voortbestaan

18/06/2025

Israël staat opnieuw voor een beslissende test. Operation Rising Lion, de grootschalige militaire actie van de Israëlische Defensiemacht (IDF) tegen Irans nucleaire infrastructuur en rakettenterreur, is geen keuze, maar een bittere noodzaak. Het is een operatie die niet alleen over zelfbehoud gaat, maar ook over het voorkomen van een regionale catastrofe. In een tijd waarin geopolitieke verhoudingen steeds grimmiger worden, kan Israël zich geen terughoudendheid veroorloven.

Iran als nucleaire dreiging: geen abstract gevaar, maar een imminent risico

Het primaire doel van deze operatie is helder: het neutraliseren van Irans nucleaire programma. Inlichtingenrapporten bevestigen al jaren dat Teheran stap voor stap dichter bij een atoomwapen komt. Voor Israël – een land dat sinds zijn oprichting wordt geconfronteerd met staten en groeperingen die zijn vernietiging prediken – is een nucleair Iran een existentieel gevaar. Het zou niet alleen Israël in een onhoudbare positie brengen, maar ook de hele regio destabiliseren.

De precisieaanvallen op cruciale nucleaire installaties, zoals Natanz en Isfahan, tonen aan dat de IDF over de capaciteiten beschikt om een verre en goed verdedigde vijand uit te schakelen. Dit is geen impulsieve vergeldingsactie, maar een berekende, preventieve slag om een nog groter bloedbad af te wenden.

Het lamleggen van Irans oorlogsapparaat

Een van de meest significante successen tot nu toe is de eliminatie van Ali Shadmani, Irans pasbenoemde oorlogstijd-stafchef. Zijn dood onderstreept de effectiviteit van Israëls inlichtingennetwerk en de precisie van zijn militaire operaties. Dit was geen willekeurige aanval, maar een gericht onthoofdingsoffensief tegen de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC), de spil van Irans agressie in de regio.

Daarnaast heeft de IDF honderden raketlanceerinrichtingen vernietigd en tientallen commandoposten uitgeschakeld. Het resultaat is meetbaar: waar Iran aanvankelijk meer dan 100 raketten per nacht afvuurde, is dat aantal inmiddels gedaald naar zo’n 30. Elke vernietigde lanceerinrichting betekent minder doden onder Israëlische burgers.

De prijs van zelfverdediging

Maar geen enkele oorlog is zonder verliezen. Iran heeft sinds het begin van de operatie honderden ballistische raketten afgevuurd op Israëlische steden. Hoewel het Iron Dome-systeem het merendeel onderschept, zijn er tragische uitzonderingen. De raketaanval op een raffinaderij in Haifa, waarbij drie burgers omkwamen, is een gruwelijke herinnering aan het feit dat Israël niet alleen tegen een leger vecht, maar tegen een terroristische staat die bewust burgers viseert.

Ook in Gaza gaat de strijd door. Terwijl de IDF Hamas ontmantelt en probeert de 53 resterende gijzelaars te bevrijden, sneuvelen er soldaten. Het verlies van Staff Sergeant Naveh Leshem en Captain Tal Movshovitz is een zware slag, maar hun offer versterkt de vastberadenheid van een natie die weigert zich over te leveren aan terreur.

Waarom de wereld partij moet kiezen

Operation Rising Lion is geen imperialistische veroveringsoorlog. Het is een strijd om te overleven tegen een regime dat in zijn grondwet de vernietiging van Israël heeft staan. Het is opmerkelijk dat een land dat buitensporig veel moeite doet om burgerdoden te voorkomen – in tegenstelling tot Iran, dat juist burgers als doelwit kiest – nog steeds wordt veroordeeld door landen die zelf nooit onder zo’n dreiging hebben geleefd.

De internationale gemeenschap moet begrijpen dat Israëls strijd ook de hunne is. Als Iran een atoomwapen ontwikkelt, zal het niet stoppen bij Israël. Het zal Saoedi-Arabië, Europa en uiteindelijk het Westen bedreigen. Wie nu zwijgt, kiest feitelijk voor een wereld waarin terroristen met kernwapens kunnen dreigen.

Een oorlog die niemand wilde, maar die iedereen nodig heeft

Zoals Majoor-Generaal Tomer Bar, commandant van de Israëlische Luchtmacht, het verwoordde: “Elke raketinstallatie die we uitschakelen, betekent tientallen geredde levens.” Dit is geen oorlog om gebied te veroveren, maar om een toekomst te garanderen waarin Israël niet onder constante dreiging leeft. Tegelijkertijd blijft de missie om de gijzelaars in Gaza te bevrijden een morele verplichting – een bewijs dat Israël zelfs in oorlog zijn menselijkheid niet verliest.

De keuze is simpel: sta je aan de kant van een land dat vecht voor zijn bestaan, of laat je een terroristisch regime nucleair worden? Israël heeft gekozen. Nu is de wereld aan zet.

Andy Vermaut