Opinie: De Hoge Raad kiest stilte boven rechtvaardigheid – een systeem in verval
10 juni 2025
De klok tikt voor de Hoge Raad voor de Justitie. Nog elf dagen resteren om te antwoorden op het ultimatum van 3 mei – een aangetekende brief die de spiegel voorhoudt aan een rechtssysteem dat draait op zwijgen, uitstel en het redden van pensioenen. De Raad weet van tientallen frauderende magistraten. Toch kiest ze voor schone schijn. Waarom? Omdat de omerta-cultus hier de echte wet is.
De tactiek: wachten tot het pensioen binnen is
Al jaren geldt één regel: wie fraude aanpakt, riskeert een kettingreactie. Neem procureur-generaal Ria Mortier. Ze kent de valsheid in geschrifte binnen de Hoge Raad, vastgelegd in een besluit van 20 januari 2025. Toch negeert ze het verzoek om op pensioen te gaan. Logisch. Als oud-lid (2008-2016) weet ze hoe het spel gespeeld wordt: “Wachten en niets doen, hopen dat het overwaait.” En als straffen onvermijdelijk zijn? Dan worden ze uitgesteld tot de pensioenregeling veilig is. Zoals bij Francine De Tandt, veroordeeld voor valsheid in geschrifte – maanden na haar afscheid. Een boete van €550, zes maanden voorwaardelijk. Haar pensioen? Onaangetast.
Dubbele standaarden: ouders vs. eigen hachje
Kijk naar het tuchtdrama rond Yves S. en Els W. Zij staan terecht omdat ze hun zoons examenfraude verzwegen. Hun verdediging? “Wij handelden als ouders.” Maar hun advocaat Tom Bauwens doorprikt de hypocrisie: op 13 januari 2024 ondernam niemand iets na een fraudemelding. Op 22 februari zweeg de procureur-generaal van Gent. Waarom? “Om de goede naam van de Raad te bewaren.” De boodschap is helder: gewone magistraten worden geofferd, hogere zwijgen om het systeem te beschermen.
En Carl B.? De Hoge Raad wist zeven jaar van zijn fraude, maar greep niet in. “Men liet hem begaan om hem te betrappen,” verklaarde Yves S. Een leugen. Het bewijs kwam pas toen een Brugse advocaat per toeval examenvragen op een computer ontdekte. Net zoals de brief van Luc Maes aan Koen Geens – zeven jaar verzwegen.
De prijs van stilte: wie betaalt?
De slachtoffers van deze zwijgcultus zijn niet alleen burgers, maar ook integere magistraten. Peter Van Calster werd acht jaar in de ziektewet geduwd omdat hij fiscale fraude wél aanpakte. Zijn “misdaad”? Hij stelde de wet boven de “wil van het compromis” van zijn procureur-generaal – die stiekem werkte aan een afkoopwet voor cliënten van Koen Geens en Armand De Decker.
Ondertussen sneuvelt beetje bij beetje onze politiebaas Eric Snoeck omdat hij het systeem niet meer verbergt. En kijk naar de vrederechter van Oostende: 24 jaar fraude (1990-2014), pas in 2020 veroordeeld – na een gesloten tuchtzitting.
Het ultimatum: laatste kans voor de rechtsstaat
De Hoge Raad heeft tot 21 juni om te antwoorden. Maar verwacht geen doorbraak. Want wat volgt er als ze de stilte doorbreekt? Een tsunami van onthullingen. Over Ghislain Londers (Fortis-schandaal, pré-pensioen in 2011). Over Johan Sabbe (#MeToo-affaire, weggepromoveerd). Over de SM-rechter Koenraad Arouisseau – wiens pensioen wél werd afgepakt omdat zijn privéleven “te zichtbaar” was.
De keuze is simpel: blijft de Raad de pensioenen van fraudeurs beschermen? Of kiest ze voor een rechtssysteem dat zijn naam waardig is? Op 30 juni valt het vonnis in de examenfraudezaak. Maar het echte oordeel wordt op 21 juni geveld – niet in de rechtbank, maar in het geweten van de Hoge Raad.
Bronnen
- Aangetekende brief aan de Hoge Raad voor Justitie (dd. 03/05/2025)
- GVA: “Ik wil mijn carrière in schoonheid afronden” (24/05/2025)
- VRT NWS: Peter Van Calster terug aan de slag (22/05/2025)
- GVA: Eric Snoeck en federale politie (24/05/2025)
- Foto via website Hoge Raad van Justitie (10/06/2025)
Andy Vermaut +32499357495
