20 maart 2025

Door omstandigheden was auteur Simon Cornelis Sagda in staat om de controversiële film ‘Rabia’ te bekijken. De film van Duitse regisseuse Mareike Engelhardt behandelt gebeurtenissen rond de Islamitische Staat in 2013, voornamelijk gesitueerd in Syrië. De film werd aangekondigd als een verhaal van sterke vrouwen die geconfronteerd worden met complexe politieke problemen, waaronder het lot van kinderen die naar Europa mogen terugkeren, terwijl hun moeders dat recht wordt ontzegd.

Verwarring en misleidende context

Critici merkten op dat het vreemd is dat een Duitse filmmaker zich specifiek richt op Franse vrouwen die zich vrijwillig aansluiten bij IS. Dit heeft geleid tot vermoedens van politieke manipulatie. Er is kritiek op het ontbreken van een duidelijke historische context en chronologie, waardoor persoonlijke verhalen geïsoleerd lijken van de bredere politieke realiteit. Zo wordt betwijfeld waarom de gebeurtenissen zich vooral afspelen in Syrië, terwijl veel gebeurtenissen juist plaatsvonden in Iraaks Koerdistan.

Politieke achtergronden en doelstellingen

Volgens Sagda heeft de Islamitische Staat nooit een spontane oorsprong gehad, maar werd ze doelbewust opgericht en gesteund door externe politieke krachten. Hierbij haalt hij historische gebeurtenissen aan zoals de aanslagen van 11 september 2001 en beweert dat deze in werkelijkheid politiek gemanipuleerd waren.

Hij beschrijft uitgebreid hoe volgens hem westerse landen verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van extremistische groepen om eigen misdaden te verdoezelen en schuld op andere culturen af te schuiven. Hij vergelijkt deze strategieën met eerdere historische manipulaties, zoals valse geschiedschrijving door fascistische regimes.

Realiteit versus fictie in Rabia

In een gedetailleerde analyse bekritiseert Sagda de geloofwaardigheid van bepaalde scènes uit de film. Hij noemt het onrealistisch hoe vrouwen worden behandeld en bekritiseert scènes die volgens hem propaganda bedrijven, zoals het onrealistisch voorstel om vrouwen de mogelijkheid te geven vrijwillig terug te keren naar Frankrijk na aansluiting bij IS. Ook stelt hij vraagtekens bij scènes van verkrachting en marteling, die hij als ongeloofwaardig en manipulatief ervaart.

Verborgen boodschappen en propaganda

De auteur wijst erop dat personagenamen in de film symbolische en propagandistische betekenissen hebben. Hij beschuldigt de filmmakers ervan op subtiele wijze een bepaalde politieke agenda te propageren. De keuze voor een Duitse regisseur en de aanwezigheid van Duitse actrices zouden volgens hem een teken zijn van Duitse politieke belangen bij het herschrijven van geschiedenis.

Samuel Doux: Verborgen agenda

In de epiloog onthult Sagda dat het scenario mede geschreven werd door Samuel Doux, die volgens hem een dubieuze achtergrond heeft en betrokken is geweest bij de Islamitische Staat. Hij beweert dat Doux autobiografische elementen gebruikte om zijn rol binnen IS te verbergen en beschuldigt hem van ernstige misdaden, waaronder moorden en misbruik, onder de dekmantel van zijn werk bij IS.

Sagda pleit ervoor om de film te verbieden vanwege de vermeende propaganda en ernstige beschuldigingen van misdaden door betrokkenen. Inderdaad. Rabia staat centraal in een heftig debat over waarheid, fictie en propaganda. Auteur Simon Cornelis Sagda legt een uitgebreide analyse neer waarin hij de diepere lagen van propaganda en manipulatie blootlegt. Een scherp verslag dat aanzet tot diepgaande reflectie over hoe media onze perceptie beïnvloeden.

Hieronder kan u de hele uitgebreide PDF lezen waarop dit artikel is gebaseerd.