Amerika faalt: De rampzalige aanpak van bosbranden in Californië (opinie)

De jaarlijkse bosbranden in Californië hebben zich ontwikkeld tot een tragisch ritueel. Honderden huizen verwoest, duizenden mensen op de vlucht en natuurgebieden voor decennia vernietigd. Wat nog schrijnender is dan de vuurzee zelf, is het falende leiderschap van de Amerikaanse overheid. Deze ramp is niet enkel een gevolg van klimaatverandering – het is een direct resultaat van beleidsfalen, corruptie en bureaucratische inertie.

Elk jaar worden er meer dan 200 miljard dollar opgehaald via belastingen in Californië, een van de rijkste staten van Amerika. Toch blijft een groot deel van dit geld onvindbaar als het gaat om investeringen in essentiële zaken zoals bosbeheer en rampenpreventie. Toch zien we keer op keer dat deze middelen niet worden ingezet waar ze het meest nodig zijn. Cruciale investeringen in bosbeheer, brandpreventie en infrastructuur blijven uit. Waar blijft dat geld? Het antwoord lijkt te liggen in een combinatie van mismanagement en prioriteiten die allesbehalve gericht zijn op het welzijn van burgers.

De Californische regering en de federale overheid blijven elkaar de schuld toeschuiven, zoals bleek bij de impasse over de financiering van brandpreventieprogramma’s in 2020, toen een federale subsidie van 100 miljoen dollar maandenlang werd vastgehouden vanwege politieke onenigheid. Ondertussen wordt ook het gebrek aan samenwerking bij de implementatie van gecontroleerde branden regelmatig bekritiseerd, wat keer op keer leidt tot escalatie van bosbranden. Het resultaat is dat er geen concrete actie wordt ondernomen om toekomstige rampen te voorkomen. Het zogenaamde “systeem” – bedoeld om burgers te beschermen – faalt keer op keer. Het is een onthutsend voorbeeld van wat er gebeurt wanneer leiderschap gebaseerd is op korte termijn politieke winst in plaats van lange termijn verantwoordelijkheid.

Bosbranden in Californië zijn geen onverwachte natuurrampen. Het droge klimaat, gecombineerd met de beruchte Santa Ana-winden, maakt de staat al decennialang kwetsbaar. Volgens een rapport van CalFire hebben deze winden in 80% van de gevallen bijgedragen aan de snelle verspreiding van branden, terwijl analyses van de Universiteit van Californië benadrukken dat het gebrek aan gecontroleerde branden de situatie verergert. Dit is geen nieuwe informatie. Toch blijven investeringen in preventieve maatregelen uit. Gebieden waar bosbranden jaarlijks toeslaan, zijn vaak slecht onderhouden. Het gebrek aan gecontroleerde branden om brandbare materialen te verminderen en het negeren van basale infrastructuur versterken de gevolgen van de rampen alleen maar.

Waarom blijven we deze patronen zien? De Amerikaanse overheid lijkt haar prioriteiten volledig verkeerd te stellen. Terwijl er miljarden worden uitgegeven aan militaire operaties in het buitenland en belastingvoordelen voor de rijksten, worden essentiële veiligheidsmaatregelen verwaarloosd. De mensen in Californië betalen de prijs – met hun huizen, hun gezondheid en hun levens.

De federale overheid is niet alleen nalatig in het aanpakken van de directe oorzaken van deze rampen, maar ook in het uitvoeren van een coherent klimaatbeleid. Terwijl de wetenschap duidelijk is over de rol van klimaatverandering bij het intensiveren van bosbranden, blijft de Amerikaanse politiek verdeeld over de vraag of klimaatverandering zelfs maar écht is. Het is een triest gezicht om te zien hoe partijpolitiek de realiteit overschaduwt, terwijl mensenlevens op het spel staan.

Het gebrek aan urgentie bij beleidsmakers is onthutsend. Zo blokkeerden Republikeinse senatoren in 2021 een wetsvoorstel dat extra financiering voor klimaatadaptatieprogramma’s mogelijk maakte, terwijl Democratische gouverneurs herhaaldelijk hebben nagelaten om essentiële bosbeheerplannen te implementeren. Dit politieke gekibbel houdt effectieve actie tegen en laat kwetsbare gemeenschappen in de kou staan. In plaats van duidelijke stappen te zetten om emissies te verminderen, hernieuwbare energie te bevorderen en kwetsbare ecosystemen te beschermen, blijven politici zich vastklampen aan fossiele belangen en verouderde ideologieën. Ondertussen worden gemeenschappen in Californië geconfronteerd met de verwoestende gevolgen van dit falen.

De vraag die op ieders lippen ligt, is simpel: wie neemt verantwoordelijkheid? De Amerikaanse overheid is groot geworden door zich te profileren als de “beschermers van vrijheid”. Maar wat betekent die vrijheid als je niet veilig bent in je eigen huis? Als je elke zomer je bezittingen in rook ziet opgaan? Als de lucht die je inademt giftig is door rook en as?

Het is hoog tijd dat de Amerikaanse overheid haar prioriteiten herziet. De bewoners van Californië verdienen leiders die luisteren, plannen en handelen. Genoeg met het constante geschuif van verantwoordelijkheid tussen de staat en de federale overheid. Wat nodig is, is een gezamenlijk, gecoördineerd beleid dat zowel korte- als langetermijnoplossingen biedt.

De bosbranden in Californië zijn een spiegel voor het falen van een natie om haar eigen burgers te beschermen. De tijd van excuses is voorbij. Wat Californië nodig heeft, is niet alleen geld, maar ook visie, moed en leiderschap. Dit kan worden bereikt door het opzetten van grootschalige gecontroleerde brandprogramma’s, het investeren in innovatieve technologieën voor branddetectie en -bestrijding, en het ontwikkelen van strengere bouwvoorschriften om woningen brandveiliger te maken. Daarnaast is er dringend behoefte aan een klimaatfonds dat specifiek gericht is op rampenpreventie en herstel in kwetsbare gebieden.

Laten we hopen dat deze vernietigende vuurzee een laatste wake-upcall is voor een overheid die tot nu toe faalde. Want als er één ding duidelijk is, dan is het dat dit niet de laatste keer zal zijn. De keuze is aan Amerika: blijft het toekijken terwijl de wereld in brand staat, of grijpt het eindelijk in?