Joanna Deraeve over een zondag die alles veranderde: een hartverscheurend verlies dat nooit had mogen gebeuren
Familie ontredderd na fataal ongeval op zondag 11 augustus 2024
Op een warme zondagochtend, 11 augustus 2024, werden de levens van Joanna Deraeve en haar familie voor altijd veranderd. Wat begon als een gewone ochtend, eindigde in een tragedie die diepe sporen heeft nagelaten in het leven van iedereen die hen liefhad.
In de vroege uren van die dag werden ze geconfronteerd met een realiteit die ze nooit hadden kunnen voorzien. Een verkeersongeval, waarbij Janice, Janick en hun dochtertje Maithé betrokken waren, eiste op slag hun leven. Joanna beschrijft hoe de politie aan de deur klopte met het hartverscheurende nieuws, een moment dat haar vader, broer Michael en de rest van de familie in totale ontreddering achterliet.
Onvoorstelbare pijn en verlies
Joanna deelt haar herinneringen aan de liefdevolle momenten die ze nog kort daarvoor met haar zus en nichtje had gedeeld. Ze herinnert zich de laatste berichten die ze van Janice ontving, berichten die nu alleen nog in haar telefoon blijven staan als stille getuigen van wat had kunnen zijn.
Ze spreekt ook direct tot Jurgen, de bestuurder die het ongeval veroorzaakte. Joanna schildert een indringend beeld van de pijn en het gemis dat haar familie nu dagelijks moet doorstaan. Ze vraagt hem zich voor te stellen hoe het zou zijn als hij zijn eigen moeder met dergelijk nieuws zou moeten confronteren.
Een toekomst vol plannen die nooit zal komen
De plannen voor een gezamenlijke reis naar Portugal, waar Maithé voor het eerst zou vliegen, zijn abrupt beëindigd. Joanna vertelt hoe haar vader, die bijna met pensioen zou gaan, zich erop had verheugd om dagelijks voor zijn kleindochter te zorgen. Die dromen zijn nu in rook opgegaan, vervangen door het verdriet om een kleindochter die hij nooit meer zal zien opgroeien.
“Wij willen hen terug, maar dit kan je ons niet geven”
Joanna sluit haar tekst af met een emotionele oproep aan Jurgen om na te denken over de gevolgen van zijn daden. Ze hoopt dat hij oud zal worden, maar met de zware last van die bewuste zondag op zijn schouders. Ze eindigt met een laatste, liefdevolle boodschap aan haar zus, haar schoonbroer en haar nichtje: “Lieve Janice, Janick & mijn kleine Maithé… Ik mis jullie. Tot snel.”
