Michael Freilich raakt gevoelige snaar in Antwerpse gemeenteraad met persoonlijk eerbetoon

Tijdens de vergadering van de Antwerpse gemeenteraad bracht Michael Freilich (N-VA) collega’s en toehoorders tot stilte met een aangrijpende verklaring over de bevrijding van Auschwitz-Birkenau. De politicus, wiens grootvader de Holocaust overleefde, verbond op indringende wijze het leed van de Joodse gemeenschap met Antwerpse straten. “De schaduw van de deportatietreinen uit onze eigen stad reikte tot in die barakken,” klonk het, terwijl hij namen van gedeporteerde Antwerpenaars noemde. Getuigen spreken over een ruimte die “ademloos” luisterde, waar enkel het ritselen van papieren de emotie doorbrak.

Michael Freilich die eerder officieel bekrachtigd werd tijdens een ceremonie in het stadhuis – kreeg zo direct historische diepgang. Bij zijn eedaflegging benadrukte hij niet alleen zijn engagement voor alle Antwerpenaars, maar ook de symboliek van zijn mandaat: “Een Joodse stem in deze raad is een antwoord op wat hier tachtig jaar geleden werd uitgewist.” Collega’s uit diverse partijen prezen achteraf de combinatie van persoonlijke moed en verbindende taal.

Van redactiekamer tot raadszaal

De 45-jarige Freilich combineert al jaren journalistieke scherpte met maatschappelijk engagement. Als voormalig hoofdredacteur van Joods Actueel en Kamerlid sinds 2019 (met expertise in telecom en cyberveiligheid) bouwde hij een uniek profiel op. Zijn rol als Antwerps raadslid lijkt hiernaast bescheiden, maar kreeg direct gewicht door zijn internationale aanstelling als diplomatiek gezant voor de European Jewish Association. “Freilichs kracht is dat hij lokaal wortelt, maar Europees denkt,” aldus een medestander van EJA (European Jewish Association).

Toekomstvisie tussen herinnering en vooruitgang

Wat drijft deze veelzijdige politicus? Tijdens een informeel gesprek na de vergadering lichtte hij een tipje van de sluier: “Antwerpen draagt een geschiedenis die ons verplicht tot waakzaamheid. Maar net daarom moeten we ook bruggen bouwen – tussen generaties, tussen gemeenschappen.” Zijn komende projecten combineren erfgoedbewustzijn met concrete stadsuitdagingen, van digitale veiligheid tot sociaal ondernemerschap.Michaels kracht is precies dat universele: hij vertaalt historisch leed naar een gedeelde strijd tegen onverdraagzaamheid.

De beelden van die eerste raadszitting – een jonge vader die met overtuigende en heldere stem spreekt over zijn overgrootouders, terwijl buiten de Schelde stroomt – blijven nazinderen. Ze tonen hoe geschiedenis niet enkel herdacht, maar door politieke daadkracht levend gehouden wordt. Voor Freilich lijkt dit pas het begin: “Elke steen in deze stad draagt verhalen. Mijn taak? Zorgen dat we ze blijven horen.”