Moord in Oostende: Een onschuldig leven verloren door falende begeleiding van ex-gedetineerden (opinie)
De moord op Anja Lievens (53) in Oostende door ex-gedetineerde William C. (46) is een tragedie die niet alleen een gezin verscheurt, maar ook een pijnlijke waarheid blootlegt: ons land laat ex-gedetineerden aan hun lot over. Een vrouw die ’s ochtends vroeg ging wandelen, werd zonder enige reden gewurgd door een man die al drie veroordelingen op zijn naam had staan – brandstichting, slagen en verwondingen, en zelfs verkrachting. Hij kruiste haar pad op weg naar het dak van een appartementsgebouw, waar hij naar eigen zeggen uit het leven wilde stappen. In plaats van alleen te gaan, nam hij Anja mee in zijn chaos. Haar 19-jarige zoon blijft nu achter met een lege stoel aan tafel en een vraag die wij allemaal moeten stellen: hoe kon dit gebeuren?
William C. was geen onbekende voor justitie. Hij zat onder voorwaarden en werd zogezegd “nauw opgevolgd” door een justitieassistente. Maar wat betekent die opvolging als hij, na jaren van misdrijven, toch vrij rondliep en een onschuldige vrouw kon doden? Zijn strafblad schreeuwt om aandacht: twaalf maanden cel voor verkrachting, in beroep gehalveerd, en vijf jaar ontzetting uit zijn burgerrechten. Toch stond hij daar, op 2 april 2025, zonder begeleiding die hem kon tegenhouden. Hij schreef een warrige boodschap op de muur – over geen kansen krijgen en spijt – maar dat verandert niets aan het feit dat Anja er niet meer is.
Dit is geen geïsoleerd incident, maar een symptoom van een systeem dat faalt. Ex-gedetineerden zoals William C. komen vrij zonder degelijke steun, zonder begeleiding die hun mentale toestand aanpakt of hun gedrag bijstuurt. Justitieassistentes en voorwaarden zijn blijkbaar niet genoeg om te voorkomen dat iemand met zo’n verleden opnieuw toeslaat. Onderzoek na onderzoek wijst uit dat stabiliteit – een woonplek, werk, een netwerk – de kans op nieuwe misdrijven verkleint. Maar waar was die stabiliteit voor William C.? Wie hield écht toezicht op zijn stappen na de cel? Niemand, zo lijkt het, tot hij Anja tegenkwam en haar leven eindigde.
De prijs voor dit falen is te hoog. Anja’s zoon moet nu verder zonder zijn moeder, terwijl William C. zich verschuilt achter een mislukte zelfmoordpoging en een gerechtspsychiater zijn geestestoestand mag ontleden. Maar laten we eerlijk zijn: dat onderzoek komt te laat. Het had jaren geleden moeten gebeuren, toen hij nog in de cel zat of net vrijkwam. Ons land investeert te weinig in trajectbegeleiding, in psychologische hulp, in een plan dat ex-gedetineerden niet alleen op straat dumpt met een lijstje voorwaarden en een vage belofte van controle. Het resultaat zien we nu: een willekeurig slachtoffer, een gebroken familie en een dader die zijn eigen ellende omzet in geweld.
Dit mag niet langer doorgaan. De overheid moet eindelijk werk maken van echte re-integratie, met meer middelen voor begeleiding en opvolging die naam waardig. Anders blijven er slachtoffers vallen, en blijft de vraag hangen: wie is de volgende Anja?
Foto FB Anja Lievens
