Wordt er in stilte verdiend achter faillissementen?
Zijn betalingen aan curators een onzichtbaar raadsel?
26 december 2024
Brussel, 08:05, 26 december 2024. In verschillende gerechtelijke dossiers rijst de vraag hoe curators precies worden vergoed bij faillissementen. Terwijl sommigen aangeven dat er nauwelijks middelen beschikbaar zijn, lijkt de praktijk anders uit te pakken. De recente berichtgeving wijst op een speciale rol voor de curator en de rechter-commissaris, die toezicht houden op het verloop van de procedure en volledige medewerking verwachten van betrokken bestuurders. Tegelijk klinkt de roep om helderheid over de werkelijke vergoedingen steeds luider.
Macht en verplichtingen
Het faillissementsproces in België kent strikte eisen. De betrokkenen dienen alle adresgegevens en persoonsgegevens van de vennootschap correct aan te leveren en te blijven bijwerken. De curator en de rechter-commissaris kunnen extra documentatie opvragen, bijvoorbeeld rond de bestuursstructuur of eerdere beslissingen van het bedrijf. Deze verplichtingen blijven van kracht totdat de rechter-commissaris of de curator aangeeft dat hun taak erop zit. Opvallend is dat er een onderzoek plaatsvindt naar de bestuurswijze, wat volgens sommige betrokkenen ruimte laat voor mogelijke onregelmatigheden.
Wettelijke grenzen en artikel 489 sw
Artikel 489 Sw voorziet sancties wanneer bestuurders niet of onvolledig meewerken aan de afwikkeling van het faillissement. Zodra iemand nalaat de vereiste gegevens te verstrekken, dreigt een gevangenisstraf van één maand tot één jaar. Er kan ook een geldboete worden opgelegd van honderd tot honderdduizend euro, afhankelijk van de situatie en vermeende overtreding. In zwaardere gevallen kan onjuiste informatie bij de aangifte van het faillissement worden gezien als bedrieglijk opzet.
Opmerkelijke spanningen
De bezorgdheid neemt toe omdat de curator wordt verondersteld onafhankelijk te handelen, terwijl het vermoeden bestaat dat er alsnog aanzienlijke bedragen circuleren. Om die reden is er vanuit diverse hoeken belangstelling voor een diepgaander onderzoek naar de wijze waarop curators en hun teams de procedures invullen. Er zijn signalen dat bepaalde bestuurders vraagtekens plaatsen bij de manier waarop faillissementsgelden worden beheerd, maar concreet bewijs ontbreekt vaak.
Rol van advocaten en bronnen
Bij de verwerking van faillissementen duiken regelmatig dezelfde namen van advocatenbureaus op. Deze kantoren zijn gespecialiseerd en leveren in meerdere dossiers juridisch advies aan bestuurders en andere belanghebbenden. Informatie uit deze praktijkcases wijst op de noodzaak om transparantie te waarborgen, vooral nu er in sommige kwesties onduidelijkheid lijkt te bestaan over exacte vergoedingsafspraken tussen curator en schuldeisers.
Vooruitzicht op nader toezicht
De roep om strikter toezicht is duidelijk: toezichthouders en rechtbanken willen zeker zijn dat faillissementsprocedures correct verlopen en dat alle betrokken partijen eerlijk worden behandeld. Bestuurders van een failliete vennootschap worden intussen herinnerd aan hun plicht: zolang de curator of rechter-commissaris actief is, blijft het verplicht om te verschijnen wanneer men wordt opgeroepen en juiste gegevens te leveren. Ook wie twijfel heeft over de integriteit van de procedure kan zich melden bij de bevoegde instanties.
