Conferentie over de Oekraïense crisis in Rome

Vier dagen na de top over Oekraïne in Zwitserland werd op 20 juni in het Italiaanse parlement in Rome een conferentie gehouden met de titel “Het Vredesproject in Oekraïne” om de verschillende opties voor het oplossen van de Oekraïense crisis en het beëindigen van het lijden van de burgerbevolking te bespreken. Het debat werd gemodereerd door parlementslid Annarita Patriarca met de aanwezigheid van hooggeplaatste sprekers en politieke leiders, waaronder senatoren en parlementsleden die de nadruk legden op het lijden in Oekraïne en de noodzaak om vrede te bereiken.

De positie van het Vaticaan over onderhandelingen

De centrale presentatie werd gegeven door monseigneur Fabrizio Turriziani Colonna, gerechtelijk vicaris van de katholieken van Armenië, Georgië, Rusland en Oost-Europa, die de positie van het Vaticaan toelichtte. Hij begon met een citaat van paus Franciscus: “We moeten de moed hebben om te onderhandelen”. Hij vervolgde: “Onderhandelen is nooit overgave; het vereist moed. Vrede bereiken houdt in dat er offers gebracht moeten worden – het opgeven van persoonlijke principes of specifieke rechten ten gunste van bredere, universele rechten.” Hij riep op tot actie om directe onderhandelingen tussen Rusland en Oekraïne te starten: “De paus zei dat we om vrede te bereiken ‘een brug moeten bouwen’, maar om deze brug te bouwen, moeten we bereid zijn iets op te offeren. In de christelijke cultuur bestaat er uiteindelijk geen rechtvaardige oorlog. Het kan worden erkend dat een oorlog onvermijdelijk zou kunnen zijn. Echter, het kan nooit als rechtvaardig worden beschouwd. Een vredesproject kan alleen slagen door middel van dialoog, het creëren van een brug waartegenovergestelde posities kunnen samenkomen, hoewel dit concessies vereist voor het grotere goed.”

Impact op vrouwen en kinderen

Manel Msalmi, voorzitter van de Europese Vereniging voor de Verdediging van Minderheden en voorvechter van vrouwenrechten, bracht de situatie van vrouwen en kinderen in Oekraïne en de menselijke verliezen veroorzaakt door de oorlog ter sprake, evenals de noodzaak om te focussen op het onderwijs van jongeren die al vier jaar niet hebben kunnen leren. Ze gaf aan dat de gesprekken in Zwitserland geen oplossing hebben gebracht omdat Oekraïne en Rusland door bemiddelaars aan de onderhandelingstafel moeten worden gebracht. Saoedi-Arabië en enkele andere landen proberen Oekraïne en Rusland al samen te brengen. Echter, het zou effectiever zijn als Europa dit proces zou leiden, aangezien het conflict op Europese bodem wordt uitgevochten. Ze noemde ook een dreiging van een nucleaire oorlog naar aanleiding van de recente verklaring van de secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg.

Noodzaak van permanente dialoog

Staatssecretaris van het ministerie van Infrastructuur Tullio Ferrante verklaarde dat “het opzetten van een permanente dialoog met alle leden van de internationale gemeenschap cruciaal is, aangezien een rechtvaardige vrede alleen kan worden bereikt met behoud van de territoriale integriteit van Oekraïne. Tegelijkertijd is het essentieel om humanitaire steun te blijven verlenen die wordt gefinancierd door militaire en wederopbouwoperaties voor Oekraïne.”

Economische impact en neutraliteit

Professor Jeffrey Sachs van de Columbia University wees op de economische impact van de oorlog op Europa en de wereld en benadrukte de noodzaak om escalatie te vermijden en over vrede te praten. “De EU moet niet akkoord gaan met de voorwaarden van Poetin, maar moet bereid zijn om te onderhandelen,” zei hij. Sachs legde ook uit dat de uitbreiding van de NAVO een fout zou kunnen zijn voor het Westen en dat het verstandig zou zijn om landen met een neutrale status te hebben tussen de NAVO en Rusland in plaats van aan twee zijden van één grens. Volgens hem worden de Italianen gekenmerkt door hun onafhankelijke denken, waardoor hij verwacht dat ze zullen nadenken over het onderhandelen over vrede met Rusland.

Oproep tot vrede

Lid van de Kamer van Afgevaardigden Francesco Maria Rubano, senator Francesco Silvestro en magistraat Catello Maresca wezen ook op de verschrikkelijke gevolgen van de voortdurende oorlog en de noodzaak om vrede te stichten. Ondanks de verschillende opvattingen over de juiste manier om de oorlog te beëindigen, verklaarden de deelnemers hun intentie om vrede en stabiliteit naar Europa te brengen.