Een land vernietigd: de machtsziekte die Venezuela in zijn greep houdt
LECHERIA MUNICIPIO URBANEJA, VENEZUELA, 9 juli 2024
Via Noris Roberts
Dit artikel is geen politieke aanval, maar een pijnlijke constatering van de verwoesting van Venezuela en de vernedering van zijn bevolking. Bijna vijf miljoen mensen zijn geëmigreerd, niet vanwege een oorlog, maar vanwege honger, gebrek aan medicijnen en een permanente staat van onzekerheid.
Een crisis erkend door de wereld
Venezuela, ooit een welvarend land, kampt nu met een tekort aan voedsel en medicijnen van 85%. De wereld erkent de crisis, hoewel sommige landen dit vanwege eigenbelang ontkennen of minimaliseren. De problemen zijn niet het gevolg van oorlog, maar van de vernietigende macht van een kleine politieke en economische elite.
Venezuela’s zelfdestructie
De crisis is veroorzaakt door cynische en onverschillige Venezolanen zelf, aangewakkerd door kleine opportunistische groepen die de bevolking misleiden en profiteren van hun goedgelovigheid. De meerderheid van de bevolking, onderworpen aan voortdurende propaganda, accepteerde kruimels van de staat en raakte gewend aan passiviteit.
De gevolgen van corruptie
Venezuela, een land rijk aan natuurlijke hulpbronnen en intellectueel talent, is nu een karikatuur van ellende en corruptie. Het gebrek aan voedsel en medicijnen, de terugkeer van uitgestorven ziektes, en de wijdverbreide corruptie en geweld zijn slechts enkele van de symptomen van de diepgaande problemen.
De schuld van de staat
De Venezolaanse staat, eigenaar van bijna alle productiemiddelen, produceert niets door inefficiëntie en corruptie. In plaats daarvan wijst de staat naar denkbeeldige vijanden zoals economische of mediaoorlogen om de eigen verantwoordelijkheid te ontlopen.
Een les voor de toekomst
Dit tijdperk zal de geschiedenis ingaan als een van de meest sombere periodes van Venezuela, gekenmerkt door psychologisch terrorisme en sociale onderdrukking. De enige overwinning van de staat was het behoud van de macht, ten koste van de rechten en het welzijn van de burgers. Of de Venezolanen dit verdienden of slachtoffer waren van hun eigen goedgelovigheid, is discutabel. Wat vaststaat, is dat deze les nooit vergeten mag worden. De ondergang van een natie door de ziekte genaamd macht moet in het DNA van elke Venezolaan gegrift worden, zodat het nooit meer gebeurt.
