Politie valt binnen bij Joodse besnijders – gemeenschap spreekt van “intimidatie”Antwerpen, 14 mei 2025 – Verslag ter plaatse
De vroege ochtend van 14 mei brak grimmig aan voor de Antwerpse Joodse wijk. Nog voor het eerste gebed klonken er harde klappen op de deuren van verschillende mohels, de religieuze besnijders die het eeuwenoude Brit Milah-ritueel uitvoeren. Gewapend met een gerechtelijk bevel drongen politieagenten hun woningen binnen, waar ze niet alleen de rituele messen in beslag namen, maar ook eisten te weten welke kinderen het afgelopen jaar besneden waren.
Rabbi Aharon Eckstein, een van de meest ervaren mohels van de stad, stond verstijfd toe te kijken terwijl agenten zijn heiligste instrumenten – de messen waarmee hij al duizenden besnijdenissen verrichtte – in plastic zakken wegdroegen. “Ze behandelen onze religieuze voorwerpen alsof het crimineel bewijs is,” vertelde hij met trillende stem aan onze verslaggever.
De European Jewish Association reageerde furieus. “Eerst verboden ze ons ritueel te slachten, nu vallen ze onze mohels lastig,” klonk het in een vlammende verklaring. De organisatie, die Joodse gemeenschappen in heel Europa vertegenwoordigt, spreekt van een “zorgwekkend patroon” waarbij de Belgische overheid stap voor stap Joodse religieuze praktijken aan banden lijkt te leggen.
Wat deze invallen extra pijnlijk maakt, is het besef dat de Brit Milah voor Joden geen loutere formaliteit is. Het is het teken van het verbond tussen God en Abraham, een ritueel dat al meer dan drieduizend jaar wordt doorgegeven. Voor veel Antwerpse Joden voelt de politieactie daarom niet als een routinecontrole, maar als een rechtstreekse aanval op hun identiteit.
Op het politiebureau wilden officiële bronnen niet ingaan op de precieze aanleiding van de invallen, behalve dat het zou gaan om een “lopend onderzoek”. Intussen bereidt de Joodse gemeenschap zich voor op wat wel eens een lang juridisch gevecht zou kunnen worden – niet alleen over messen en medische protocollen, maar over het fundamentele recht om hun geloof te belijden zoals dat al generaties gebeurt.
De sfeer in de wijk is geladen. In de kosjere winkels en synagogen klinkt één vraag steeds luider: als zelfs hun meest heilige rituelen onder vuur liggen, wat blijft er dan nog over van hun plaats in de Belgische samenleving?
