Zinloos geweld in zelzate: wanneer zeggen we collectief “genoeg is genoeg”?

De samenleving kraakt onder geweld – het is tijd voor actie

Zelzate werd dit weekend opnieuw geconfronteerd met een weerzinwekkend geval van zinloos geweld. Een veertienjarige jongen, Gert, werd op brute wijze mishandeld door een zestienjarige. Hij werd tot bloedens toe geslagen aan een bushalte, terwijl omstanders hem aanmoedigden met kreten als “Pak hem, G!” Dit is geen incident meer. Dit is een keiharde klap in het gezicht van onze samenleving. We kunnen niet langer zwijgen. Het is tijd voor een duidelijke boodschap: dit soort geweld is onaanvaardbaar. Geen excuses, geen relativeringen, geen wegkijken.

Een samenleving op de rand van de afgrond

Wat zegt het over ons als collectief wanneer een jongen, omringd door leeftijdsgenoten, tot het randje van de dood wordt gebracht? Waar waren de mensen die moesten ingrijpen? Waar was de empathie, het moreel kompas? Zinloos geweld zoals dit gebeurt niet in een vacuüm. Het is het resultaat van een samenleving waar respect en verantwoordelijkheid steeds verder afbrokkelen. We zitten op een glijdende schaal, en als we nu niet ingrijpen, blijven we vallen.

Ouders, waar zijn jullie?

Dit gaat niet alleen over jeugdige agressors; dit gaat over een bredere verantwoordelijkheid. Wat voor voorbeeld geven ouders die agressie aanmoedigen of wegkijken wanneer hun kinderen ontsporen? De vader van deze zestienjarige jongen zou al eerder fysiek en verbaal geweld goedgekeurd hebben. Dat is een schande. Ouders, jullie zijn de eerste en belangrijkste opvoeders. Het is jullie taak om respect, fatsoen en grenzen bij te brengen. Als je dat nalaat, dan faal je niet alleen je kind, maar ook de samenleving.

Dit stopt hier en nu

Wat in Zelzate gebeurde, is niet nieuw. Het is een herhaling van eerdere incidenten. Marsen tegen zinloos geweld, harde woorden in de media, en dan… niets. Dit mag niet blijven gebeuren. Zinloos geweld laat diepe sporen na: fysieke verwondingen genezen, maar de psychologische schade blijft. En wat doen wij? We kijken toe. We mompelen dat het “erg is” en gaan door met onze dag. Maar het leven van slachtoffers zoals Gert is voorgoed veranderd. Dit is onze verantwoordelijkheid, allemaal.

Het probleem zit dieper

We moeten niet alleen reageren op het geweld, we moeten het ook voorkomen. Waarom leren jongeren dat geweld een uitlaatklep is? Waarom wordt agressie beloond met sociale status in plaats van afgekeurd? Dit begint bij onze scholen, sportclubs, ouders en gemeenschappen. Dit vereist een aanpak die verder gaat dan straffen alleen. Het gaat om opvoeding, preventie en heropvoeding. Het gaat om duidelijk maken dat geweld nooit een oplossing is, niet thuis, niet op school, en zeker niet op straat.

Actie, geen woorden

Dit is een oproep aan iedereen: ouders, leerkrachten, beleidsmakers en jongeren zelf. We moeten stoppen met praten en beginnen met doen. Er is geen plaats meer voor halfslachtige maatregelen of wegkijken. Daders van zinloos geweld moeten streng gestraft worden, maar dat is niet genoeg. We moeten jongeren leren hoe ze respectvol omgaan met elkaar. Sportclubs moeten geweldsuitbarstingen keihard veroordelen. Scholen moeten meer investeren in conflictbeheersing en waardenonderwijs.

Zelzate kan het begin zijn

Laten we wat in Zelzate is gebeurd gebruiken als keerpunt. Als we dit nu niet aanpakken, zullen er meer slachtoffers volgen. Willen we nog een mars organiseren, nog een verontschuldiging horen van ouders die zeggen dat ze het niet zagen aankomen? Nee. Genoeg is genoeg. Gert verdient gerechtigheid. Zijn verhaal mag niet nog een tragisch voorbeeld worden. Het moet een wake-upcall zijn.

Ik zeg het luid en duidelijk: we tolereren dit niet langer. Geen kind zou angstig thuis moeten zitten, bang voor zijn omgeving. Geen ouder zou moeten vrezen dat hun kind niet veilig is op straat. Het is tijd om samen een vuist te maken tegen zinloos geweld, want stilzitten is geen optie meer.